Zoeken en vinden

‘Wat is nu gebruikelijk?’,  ‘Mag ik een hand geven?’, ‘Wat zijn de regels nu?’…. vragen die de afgelopen week veelvuldig werden gesteld bij een condoleance of uitvaart. Heel begrijpelijk, na ruim anderhalf jaar van wisselende maatregelen. Waar de uitvaartbranche soms wel in de regelgeving werd meegenomen, gebeurde dat op andere momenten weer niet; het duizelde onszelf ook geregeld.

Maar sinds 25 september is alles -opnieuw- veranderd. Voor de uitvaarten zijn alle regels losgelaten. Ook hoeven we geen coronatoegangscontrole te verrichten. De deur staat net zo wijd open als voorheen maar toch voelt het een stuk vrijer. En tegelijk ontstaat daarmee opnieuw verwarring. Want de regels kunnen dan wel opgeheven zijn, de overgang voelt ergens ook nog onwennig en voor sommige mensen zelfs ongemakkelijk. Het is veel aftasten bij elkaar, wat prettig en gewenst is. Van knuffels tot een voet-high five; het komt nog allemaal voorbij. Voorlopig blijven we nog even zoeken, met iedere familie en ieder gezelschap opnieuw. We hoeven geen regels na te leven maar zoeken elke keer weer naar de juiste weg. En dat is prima, zolang je elkaar maar de ruimte geeft die wenselijk is. Van heel dichtbij tot gepast op een afstand.

Meneer stapte op zijn neef af om hem te condoleren met het plotselinge verlies van zijn vrouw. Waar de één een hand wilde geven, deelde de andere een boks uit en uit de ongemakkelijkheid ontstond een lach. De lach brak de spanning en opende het gesprek. ‘Wat fijn dat je er bent’, meende de neef uit de grond van zijn hart.

Het is fijn om er voor elkaar te zijn. Het is fijn dat we weer samen kunnen zijn. Soms is het even zoeken maar als we elkaar steeds weer vinden, zijn we op de goede weg. Kunnen we delen in tijden van vreugde en verdriet. En heeft afstand ons dichter bij elkaar gebracht.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast