‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’

Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak ter sprake komt. Nabestaande ervaren het alsof hun wereld stil staat en tegelijk gaan de dagen snel. Ze verbazen zich vaak dat alles ‘gewoon’ doorgaat en het leven voelt even als een roes.

‘Alles is veranderd.. alles is hetzelfde..’ ook liedjesschrijvers laten zich graag inspireren door het begrip ‘tijd’. Ook zo voelt het vaak voor de mensen die achterblijven. Een vreemde mix van een gevoel dat alles wat zeker leek, onzeker blijkt. Dat de wereld doordendert en het lijkt alsof jij de enige bent die voelt dat het nooit meer is zoals het ooit was.

Hoe snel of langzaam het gevoel van tijd ook is.. in tijden van afscheid nemen voelt dit zoals het is. Zoals het op dat moment is. En dan is het vooral belangrijk om te voelen hoeveel tijd je nodig hebt, om afscheid te nemen. Hoeveel ruimte je wilt pakken om naast je overleden dierbare te zitten. Nog even bij hem of haar te zijn. Voor sommigen voelt een week als een dag. Anderen willen liever zo snel mogelijk de uitvaart laten plaatsvinden. Het is fijn dat we in onze uitvaartcentra alle tijd hebben. Of eigenlijk is er geen tijd… het is maar hoe je het bekijkt. Misschien is het ’t beste om geen waarde toe te kennen aan tijd. Tijd is een leeg begrip. Het gaat erom hoe je het invult. Op basis van jouw behoefte en met jouw persoonlijke aandacht. Dan neemt je afscheid zoals past bij jou. Op jouw tempo. Ook dan vliegt de tijd.. maar dan wel mee met jou.