Waarom bloggen over de uitvaart?
De een zijn dood…is de ander zijn brood. Vreselijk, deze opmerking. Natuurlijk, ik werk in de uitvaartbranche en dat doe ik echt niet alleen omdat ik er zo veel voldoening uit haal. Maar een uitvaart regelen, een afscheidsplechtigheid vormgeven, dat is iets waarvan ik vind dat je dat maar op één manier kan doen. Enkel en alleen vanuit je hart. Hart voor mensen, in de meest kwetsbare momenten in hun leven.
Waarom hierover schrijven? De dood hoort bij het leven. Ook al is het meestal geen geliefd onderwerp van gesprek, het houdt mensen wel bezig. Steeds meer mensen denken na over hoe zij hun eigen uitvaart zouden willen zien. Er is ook zoveel mogelijk tegenwoordig. Ook daar komen steeds meer mensen achter. Ik krijg tegenwoordig de meest uiteenlopende vragen op mijn bord: van ‘Mag ik een overledene in mijn eigen auto vervoeren?’ tot ‘Laat die kist maar zitten. Is het goed als ik zelf een kist in elkaar timmer?’ Ik vind dit prachtig. Het gaat er mij om dat een afscheid niet wordt ‘zoals het hoort’. Een afscheid moet zijn ‘zoals het past’. Passend bij de wensen van overledene en nabestaanden.
Iedereen verdient een passend afscheid, en daarom schrijf ik hier graag over. Om de mogelijkheden bespreekbaar te maken, om te inspireren en waar nodig drempels te verlagen… Dus…daarom bloggen over de uitvaart!
Meer columns
- De ongenode gastVorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden […]
- Hoe gaat het?Als het weekend achter de rug is en je treft je collega’s weer, is het een goede vraag. Als je ’s avonds na een werkdag thuis komt en je partner […]
- Wanneer wordt jij dood?‘Toen mijn oma overleed mocht ik niet naar haar uitvaart’… ‘We werden overal bij weggehouden toen mijn kleine broertje stierf..’ In gesprek met mensen die lang geleden een dierbare zijn […]
- TekensHet is geen zeldzaamheid. Een vlinder plots op je schouder, een lamp die het ineens begeeft of de klok die stil gaat staan… Vaak suggereren nabestaanden dat ze een teken […]