Veerkracht

Na mijn blog over loslaten kreeg ik een tip om te schrijven over opnieuw beginnen… Een heel mooi, logisch en hoopvol vervolg dacht ik zo. Dus onder het genot van een grote kop cappuccino waag ik me hier maar eens aan…. een persoonlijk verhaal waar hopelijk velen zich in kunnen herkennen.

Tussen het loslaten en opnieuw beginnen zit een grijs gebied. Een gebied waar je als mens mee moet leren omgaan. Kort gezegd: Je kan het verknallen of omarmen. Na het loslaten van iets wezenlijks kom je als mens in een soort onbestemd niemandsland terecht. Wat ga je doen? Je kan het gelaten op je af laten komen en je wentelen in gevoelens van verdriet, gemis of spijt. Toegegeven, soms is dat best lekker. Misschien zelfs wel gezond te noemen, want tranen en zorgen moeten toch hun uitweg vinden. Maar het gevaar is dat je jezelf erin verliest. Grijs is nou eenmaal een onbestemde kleur. Ik denk dat je als mens altijd verlangt maar meer kleur, meer licht en meer ruimte. De kunst is het omslagpunt te vinden. En die dan met beide handen aan te grijpen. Dan schep je ruimte om opnieuw te beginnen.

Een goede vriend complimenteerde me onlangs met mijn ‘veerkracht’. Ik glimlachte verbaasd. Die had ik nog nooit eerder gehoord. Ik geef toe dat ik veel heb moeten loslaten de afgelopen jaren. Al is het weer even geleden: het grijze gebied heb ik keihard gevoeld en doorleefd. Gelukkig bof ik met een groep lieve familie en vrienden, drie schatten van kinderen en ben ik gezegend met een flink portie doorzettingsvermogen. Dit lijkt niet alleen simpel en cliché, dat is het ook. Maar so what. Het heeft mijn grijze gebied weer kleur gegeven. Meer licht en ruimte. Ruimte om opnieuw te beginnen. Om opnieuw te genieten van het leven, de liefde, mijn prachtige vak en alle kansen die zich hierin voordoen….

Ik denk dat veerkracht aan ieder mens is gegeven. Het is een kwestie van vertrouwen. De tijd doet zijn werk, jouw veerkracht werkt mee. Zo kan je altijd, op jouw moment, opnieuw beginnen.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast