Storm

Storm in mijn hoofd
Terwijl de regen tegen de ramen klettert
Storm in mijn hart
Omdat ik niet begrijpen kan
Begrijpen met mijn hoofd is anders
dan voelen met mijn hart
Dat alles doorgaat
zonder jou
is een storm die niet liggen gaat

‘Ik word er boos van, dat alles maar doorgaat,’ zegt ze. We ontmoeten elkaar een week na de uitvaart van haar allerliefste, haar allergrootste liefde. Het is allemaal nog vers. Het was een prachtig afscheid, helemaal in stijl, helemaal naar wens. Maar nu. Nu gaat alles door. Werk wordt opgepakt, boodschappen gedaan, een drankje op het terras.. Maar niet door haar. Haar wereld staat stil. Haar storm raast verder. Niks geen lentezon. Geen zomers briesje. Alleen maar keiharde storm.

Er zijn geen verklaringen voor de wendingen van het leven. Het leven wentelt nou eenmaal. Opeens steekt de storm op. Slaat de bliksem in. Je zoekt je schuilplaats, je vindt je steun maar uiteindelijk moet je er toch doorheen. Toch zelf weer die boodschappen doen. Voorzichtig je werk oppakken. En wie weet.. een kort momentje op het terras. Zoals alles voorbij gaat, gaat alles door. Met de windkracht die je zelf niet in de hand hebt. Net zo lang tot je voelt dat je weer rechtop kan staan. Rechtop in de wind. Schouders naar achteren. Kin omhoog. Dan maakt boosheid plaats voor kracht… want alles gaat door. En jij kan mee, op een dag: opnieuw of juist dan: vanuit je eigen kracht. Laat de storm maar razen. Laat het een plek vinden waar het kan gaan liggen. En sta op, als het lukt. Vanuit vertrouwen, omdat de storm uiteindelijk meer laat bloeien dan dat het verwoest.


Meer columns

  • Eenvoud
    ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
  • Woorden
    ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
  • Tijd
    ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
  • De ongenode gast
    Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast