Oma in de schatkist

‘Ze is wel heel koud…’ zei haar kleinzoon van zes. ‘Ja, maar dat komt omdat ze in een koelkast wordt bewaard’, wist zijn grote zus te vertellen. Kleinzoon knikte begripvol en pakte de hand van oma opnieuw vast. Vervolgens draaide hij zich om en ging weer verder spelen.

Vandaag de dag worden kinderen steeds meer bij een uitvaart betrokken, zeker als het gaat om een naast familielid. Ik ben zelf een groot voorstander van een actieve rol van kinderen bij een uitvaart. Dat geldt tijdens de ceremonie maar ook zeker in de dagen die daaraan voorafgaan. Kinderen geven meestal heel goed hun grenzen aan. Met hun nieuwsgierigheid en onbevangenheid staan ze vaak open in het proces.

Toen een oma overleed ging ik met haar kinderen om tafel om de uitvaart te bespreken. De kleinkinderen zaten op de bank, speelden een spelletje maar al gauw merkte ik dat ze precies in de gaten hielden wat er werd gezegd. Ik vroeg hen even aan te schuiven, misschien hadden ze ook wel goede ideeën voor de uitvaart van oma? Dat hoefde ik niet twee keer te vragen. De stoeltjes werden bijgeschoven en de kinderen brandden los. Een tekening voor oma, om mee te geven in de kist. Kleindochter die een fanatieke ballerina was wilde wel voor oma dansen. En samen besloten we dat ik het deksel van de kist thuis zou brengen, omdat daar een grote regenboog op moest worden getekend.

De dag van de uitvaart brak aan. De kleinkinderen hielpen met het sluiten van de kist en begeleidden oma de aula binnen. Daar werd het leven van oma herdacht met mooie verhalen. Natuurlijk vloeiden de tranen ook, want oma was de liefste. Veilig op schoot bij hun ouders volgden de kinderen wat er gebeurde. Bij het laatste afscheid zochten ze elkaar weer op. Gefascineerd door de prachtig versierde kist en alle bloemen om haar heen, concludeerde de oudste kleindochter dat oma nóg meer waard was geworden. Want ze lag nu in een schatkist! “Dag oma, je bent een schat…” zei ze zacht. Ze had geen mooiere woorden kunnen uitspreken. Met een glimlach verlieten de kleinkinderen de aula.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast