Geen poespas

‘Het mag een mooi maar eenvoudig afscheid worden. Geen fratsen. Mijn moeder hield niet van poespas.’ Vaak hoor ik deze uitdrukking tijdens een bespreking van een uitvaart. Geen poespas. Omdat het niet paste bij de bescheidenheid van de overledene. Omdat moeder bij leven graag netjes en verzorgd overkwam, maar wars was van overdaad. Omdat het simpelweg niets toevoegt aan een mooi afscheid.

Op de derde dinsdag van september schoof ik aan bij een familie waar moeder was overleden. Op de achtergrond stond de tv aan en werd af en toe een blik geworpen op de rijtoer van het Koninklijk echtpaar in de glazen koets. Bij het bespreken van de wensen wees de zoon naar het beeldscherm: ‘Geen koets voor moeders hoor, dat is niets voor haar..’ De uitvaart werd een liefdevol afscheid met mooie herinneringen, muziek waar moeder van hield en pianospel van de kleindochter.

Je zou het eenvoudig kunnen noemen, geen poespas, maar ‘eenvoud’ is gelukkig iets heel anders dan ‘kil’ of ‘onpersoonlijk’. Want uiteindelijk draait een afscheid niet om een luxe kist, bloemenzee of imposante rouwstoet. Al deze onderdelen geven slechts indirect vorm aan een afscheid dat écht past bij wie iemand was. Waar het om gaat is het afscheid toe te spitsen op wie de overledene in de kern was. In woorden, muziek, beeld of gebaren. Of juist in de stilte. Het gaat om het samen delen van een verbintenis met een uniek mens. Dan kan een afscheid eenvoudig zijn maar zó veelzeggend. Zó troostend. En dat is toch wat nabestaanden zoeken en waar het voor hén in de kern om gaat. Troost vinden. Kracht putten uit de gedeelde verbintenis, een verbintenis die ook na het sterven niet ophoudt. En dat is een weg om verder te gaan.

Wilt u eens doorpraten over uw laatste wensen? Hoe ziet u uw afscheid, of dat van uw naasten? We bespreken het graag in een vrijblijvend en kosteloos gesprek. Neem gerust contact met ons op.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast