Donkere dagen

De vader van een goede vriendin was een jaar overleden. Om dit te gedenken bracht ik haar als troost een bosje bloemen. Mijn vriendin gaf de bloemen een plekje bij de foto van haar vader en vertelde dat deze dag niet eens zo heel zwaar was. De bloemen, maar ook berichtjes en kaartjes die ze ontvangen had deden haar goed en kleurden de dag. Hoe anders was het op andere dagen, zo vertelde ze. Op normale dagen. Dagen die gewoon voorbij komen: je doet je ding en dan komt het ineens keihard binnen. Het gemis. Omdat hij er normaal gewoon was. En er nu nooit meer is.

We staan aan de vooravond van feestelijke dagen. De Sint is uitgezwaaid en de kerstboom wordt opgetuigd. Boodschappen in huis gehaald nadat het kerstmenu is samengesteld. Ook in ons gezin zijn de voorbereidingen in volle gang; het is ieder jaar weer genieten. In onze grote familie is er geen sprake van een eenzame kerst en ik besef heel goed hoeveel geluk we daarmee hebben. Maar door het gesprek met mijn vriendin besef ik ook dat het gemis van een dierbare zich niet beperkt tot de feestdagen. Dagen die vaak duidelijk zijn ingevuld. Natuurlijk, de lege stoel is zichtbaar en het ontbrekende bord op tafel valt meer op dan ooit. Maar dan, als de boom is afgetuigd en de vuurpijlen de lucht in zijn geschoten, wordt het pas écht stil. De versieringen krijgen hun plek weer in de kast, waar vervolgens zonder enige gêne een ongenode gast uit tevoorschijn komt. Het Grote Gemis. En dan worden de dagen pas echt donker. 

Ik wens u, samen met mijn team, hele fijne feestdagen. Als er aan uw kerstdiner een bord ontbreekt dan wens ik u veel licht. Licht van de mensen om u heen, die u dragen en begrijpen. Maar bovenal wens ik u een nieuw jaar waarin de donkere dagen minder worden. Waarin u ook op alledaagse momenten een troostende hand krijgt aangereikt. Hopelijk worden de dagen zo stap voor stap lichter. Op naar nieuwe kleuren.


Meer columns

  • Eenvoud
    ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
  • Woorden
    ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
  • Tijd
    ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
  • De ongenode gast
    Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast