Loslaten

Loslaten is de allergrootste uitdaging van het leven. Bizar eigenlijk dat je geboren wordt, opgroeit, op zeker moment een eigen leven vormgeeft en je tegelijkertijd alweer ongemerkt aan het afbouwen bent..

Er wordt vaak gesuggereerd dat je laatste levensdag al is vastgesteld op het moment dat je geboren wordt. De tussentijd mag je zo goed mogelijk invullen. Maar het is een feit dat iedere stap die je zet, alle keuzes die je maakt en hoe je je ook ontwikkelt: aan alles komt een eind. Ik zou graag willen dat ik hier heel boeddhistisch mee om zou kunnen gaan: ‘gewoon’ accepteren dat alles vergankelijk is. Dat relativeert hobbels in het leven en maakt angst overbodig. Dan had ik mijn scheiding in een weekendje kunnen verwerken, legde ik mij eindelijk neer bij verwaterde vriendschappen en had ik de dozen vol babykleertjes die op zolder staan (want je weet maar nooit:) allang naar de kringloopwinkel gebracht. Maar zo gemakkelijk is het niet. Loslaten kost tijd.

Het loslaten van iemand na overlijden is ook een proces dat tijd vraagt. Iemands ziel loslaten die verweven was met die van jou: ga er maar aan staan.In ons haastige bestaan is tijd een kostbaar goed, en werkt het vaak op onze zenuwen. Hoe lang duurt dat loslaten eigenlijk?

Ik zou dat loslaten het liefst plannen. Gewoon mijn agenda blokken, en structureel inplannen wanneer ik tijd vrijmaak om zorgen of gemis los te laten. Lekker praktisch.

Maar zo werkt het natuurlijk niet. Net zo min als het bepalen van de tijd die het loslaten vraagt: ook dat valt niet vast te stellen. Niemand kan bepalen hoe lang je rouwt om je gestorven geliefde. Ook dat moet je, jawel… loslaten.

‘Je kunt niet beginnen aan een nieuw hoofdstuk van je leven als je het laatste blijft herlezen’: het zou zo een tegeltjeswijsheid kunnen zijn. Maar het is wat mij betreft helemaal waar. Soms vlieg je door een hoofdstuk heen, en soms lijkt je verhaal niet verder te komen. Toch heb je alle woorden nodig om je verhaal te blijven volgen. En wanneer je een hoofdstuk met tegenzin moet afsluiten, weet dan dat deze niet minder waardevol wordt als je verder gaat met het volgende deel. De verhaallijn loopt immers door. Iedere letter brengt je verder, ieder woord maakt je verhaal verder compleet. Zo vorm je je eigen verhaal. Door los te laten, als sleutel om verder te gaan.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast