Euthanasie

De NPO zond deze week de documentaire ´De levenseindekliniek´ uit. De reacties op Facebook waren na afloop van de uitzending niet van de lucht. Veelal werd er kritiek geuit op de wijze waarop het sterven van één van de hoofdpersonen in beeld werd gebracht. Het zou respectloos zijn, te shockerend, de euthanasie zou als executie worden neergezet.

Los van ieders mening over het toepassen van euthanasie: het werd deze week maar weer eens duidelijk dat euthanasie nog altijd een gevoelig onderwerp is. En dat is het natuurlijk ook. Als uitvaartverzorger ontmoet ik regelmatig mensen in de laatste levensfase, die hebben besloten dat ze hun leven gaan laten beëindigen. Meestal is het niet zozeer een besluit, maar een onoverkomelijke stap. Ik vind het altijd erg bijzonder als ik word uitgenodigd om met hen te praten over de allerlaatste stap die ze gaan maken. Het zijn vaak hele intensieve en pure gesprekken.

Wat mij opvalt is de enorme kracht die deze mensen vaak hebben. Ondanks hun ziekte, of misschien dankzij hun ziekte, zijn ze in staat om die laatste fase heel bewust mee te maken en hun wensen uit te spreken. Ik vind het een eer om deze mensen ter wille te zijn. Vaak neem ik afscheid met een gevoel van diep respect. Al moet ik toegeven dat het afscheid ook soms lastig is… wat zeg je tegen iemand die je nooit meer bij leven zal zien? Wat wens je zo iemand toe? Nou ben ik best talig maar op zo´n moment lijken woorden tekort te schieten….

Of euthanasie een goede ontwikkeling is of niet, daar heb ik geen mening over. Hoe zou ik daar een mening over kúnnen hebben? Ik prijs me gelukkig dat ik gezond ben. Ik heb geen idee hoe het is om ondraaglijk te lijden. Ook al zie ik het vaak van dichtbij, ik heb daar geen flauw benul van. Pas op de dag dat het mij zou overkomen, zou ik voelen hoe het is: het verlangen naar de dood. Tot die dag zie ik het aan en probeer ik vanuit mijn hart te handelen: mensen te helpen bij het vormgeven van een mooi en waardig afscheid. En wat waardig is, wat voor jou van waarde is, mag je zelf bepalen. Dat kan je alleen zelf bepalen. In leven en sterven.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast