Digitaal afscheid

Online condoleren, een digitaal kaarsje ontsteken, het verspreiden van de rouwkaart via de mail: ook in uitvaartland is de digitalisering een feit. Het delen van verdriet vindt steeds vaker zijn weg via de vliegensvlugge social media. Nog voordat kleindochter gebeld is dat haar oma is overleden, is ze er al van op de hoogte gesteld door een post op Facebook van een nicht. Zo kan het gaan. Maar zo fijn is dat niet altijd. Natuurlijk moeten we meegaan met de tijd, maar ik denk dat in tijden van verlies rust en persoonlijk contact onontbeerlijk zijn. Een fysieke arm om je schouder doet nog altijd meer dan een huilende emoticon via WhatsApp.

Met mijn 35 jaar ben ik een relatief jonge uitvaartondernemer. De families die mij benaderen om een uitvaart te verzorgen doen dit vaak vanuit een bewuste keuze. Ik begeleid families vanuit wie ik ben, en soms speelt leeftijd daarbij een rol. Maar dat betekent niet dat ik als ‘kind van de tijd’ alle digitale snufjes omarm. Integendeel. Ik neem de tijd. Ik luister en schrijf de wensen op. Niet op een laptop maar gewoon in mijn map. Ik wil geen scherm tussen mijn gesprekspartners en mij, zeker niet omdat het mensen betreft die een groot verlies moeten dragen. Ik heb geen app waarmee je langs verschillende kisten kan scrollen. Ik sjouw liever een koffer mee met boekjes, flyers en échte rouwkaarten. Samen bladeren en struinen door alle mogelijkheden, dat werkt voor mij beter en rustiger. Er gebeurt immers al zoveel.

De tijd staat niet stil.  Maar na een overlijden voelt dat wel zo. In de stilte van het gemis is rust belangrijk. Oogcontact noodzakelijk. Een gesprek van mens tot mens een groot goed. Zolang wij mensen het verliezen aan de dood zullen we elkaar moeten dragen. En daar kan geen techniek tegenop.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast