Circle of life

De lente was in alle hevigheid losgebarsten en de Betuwe werd gekleurd door prachtige bloeiende fruitbomen. Op een van deze mooie lentedagen werd ik gebeld door een dochter met de mededeling dat haar vader was overleden. Samen met haar moeder, broers en zussen was ze erg dankbaar voor de respectabele leeftijd die hij had bereikt. Vader had een rijk en vol leven afgerond en het gezin voelde en sprak uit dat het zo góed was.

Ik ging naar de familie toe om de wensen voor de uitvaart te bespreken. Het moest een mooi, warm en sfeervol afscheid worden en vooral niet te somber. Opgewekt het liefst, want zo was vader. Hij zag altijd de zonnige kant van het leven. Al snel werd de parallel getrokken met zijn werk in de kersenbongerds. De kersenbomen, nu volop in bloei, vond vader altijd prachtig. Een ‘circle of life’, dat zich buiten in de natuur voltrok maar ook in de huiskamer van het gezin voelbaar was. Vader had zijn leven afgesloten maar door alle verhalen die meteen ter sprake kwamen leek hij meer aanwezig dan ooit. Er was zoveel te vertellen, kinderen en kleinkinderen hadden allemaal hun eigen herinneringen aan vader. Er werd gelachen om zijn woordgrappen, zijn nukken en eigenzinnigheid. Stap voor stap werkten we in de dagen die volgden naar zijn afscheid toe. De sfeer was gemoedelijk en iedereen kon zijn of haar zegje doen.

Toen brak de dag van de uitvaart aan. De robuuste natuurkist werd gesloten, bedekt met schitterende bloemen. De uitvaartlocatie was die dag met recht een theaterkerk te noemen, door het prachtige ‘decor’ wat we die avond ervoor al hadden opgebouwd. Een enorme kersentak torende uit boven de kist, een tak uit vaders eigen bongerd. Bij binnenkomst ontvingen alle aanwezigen een kleine tak die naast de kist in zinken emmers werd gestoken. De lente werd binnengehaald, het afscheid kreeg meteen een hoopvol karakter. In woorden, beelden en muziek werd het leven van vader geschetst. Een betekenisvol leven. Mooie herinneringen die de familie na afloop doorgaf in de woorden op het dankkaartje. Herinneringen die blijven bloeien. Vaders eigen ‘circle of life’.

Meer columns

• Eenvoud
  ‘’Leg mij maar op een vlotje op de Rijn’’.. ‘’Breng mij maar gewoon weg en klaar…’’ of… nog erger: ‘’Zet mij maar bij buiten bij het vuil’’.. Het lijken misschien… Lees meer: Eenvoud
• Woorden
  ‘’Als alles al is gezegd, wat voegen woorden dan nog toe?’’ We zitten aan tafel om de uitvaart van haar vader te bespreken. Na een lang ziekbed heeft hij zijn… Lees meer: Woorden
• Tijd
  ‘Niet de tijd gaat voorbij.. maar jij en ik…’ Een frase uit een gedicht van Rutger Kopland. De tijd is een begrip dat in een week van afscheid nemen vaak… Lees meer: Tijd
• De ongenode gast
  Vorige week was ik een ongenode gast. DE ongenode gast. Hoezeer er vaak ook een band ontstaat in de week naar een uitvaart toe, vanuit de mooie gesprekken die worden… Lees meer: De ongenode gast